Levensveranderend India – Mijn ervaringen in de Arhanta Yoga Ashram

De reis

Maandag 29 september begon ik mijn reis naar India. Dit is niet de eerste keer dat ik alleen reis, maar wel de eerste keer naar de andere kant van de wereld. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten, maar ik ben er klaar voor.

Mijn reis naar India bestond uit drie vluchten. De eerste twee vluchten gingen probleemloos, van Nederland naar Dubai en vanuit Dubai naar Delhi. Het was in Delhi waar het mis ging, om een lang verhaal kort te houden, ik heb m’n vlucht vanaf Delhi naar Khajuraho gemist. En alsof dat nog niet genoeg was, kon ik geen vliegticket naar Khajuraho meer kopen. Daar stond ik dan, op een onbekend vliegveld in een onbekend land. De moed en het enthousiasme waarmee ik de reis begon zonk me op dit moment een beetje in de schoenen.  Dinsdag 30 september was de eerste dag van de opleiding en als ik vandaag niet zou vertrekken zou ik de eerste dag missen.

De Arhanta Yoga Ashram

Zo is mijn opleiding uiteindelijk ook begonnen, op woensdag 1 oktober kwam ik aan bij de ashram. Hoewel de reis niet was begonnen hoe ik had gepland, was ik erg blij en dankbaar om aan te komen op de bestemming en kwam er een kalmte over me heen toen ik de school zag. Prachtig. Dit is waar ik moest zijn. De eerste persoon waarmee ik kennis maakte was Omkar. Op dit moment wist ik nog niet hoeveel indruk hij op me zou maken de komende maand en wat ik allemaal van hem zou leren. Wel viel het me toen meteen al op dat hij een hele vriendelijke uitstraling had. Iets anders dat me opviel was de enorme boom die zich voor één van de klaslokalen bevond en waar ik – lucky me – een geweldig uitzicht op had vanuit mijn kamer. Dit is zonder twijfel één van de mooiste bomen die ik ooit heb gezien. Ik heb er gedurende de maand veel tijd onder besteed, het klinkt misschien een beetje raar, maar ik voelde me ook echt anders als ik onder de boom was. Er kwam steeds een soort vredig gevoel over me heen.

De eerste week

Op de dag dat ik ben gearriveerd in de ashram heb ik al een halve lesdag gemist. Ik sluit aan bij de les Lecture waar ik voor het eerst al mijn medestudenten zie.  Een heel diverse groep, zowel jongeren als ouderen en veel verschillende nationaliteiten. Deze eerste dag en de dagen die hierop volgen vind ik erg zwaar, ik moet wennen aan het programma en het ritme. Ook kan ik duidelijk merken dat ik last heb van een jetlag. Zodra ik het programma eenmaal onder de knie heb, gaat het echter heel goed. Op de vijfde dag voelt het zelfs alsof ik al helemaal gewend ben geraakt aan het leven in de ashram. Ik geniet van het zingen in de ochtend, een hele aangename manier om de dag mee te beginnen. De Lecture lessen vind ik heel interessant en zetten me erg aan het denken. Door de diepgaande stof die we krijgen, leer ik anders tegen dingen aan te kijken. Zo merk ik dat ik nu anders weet om te gaan met mijn angst voor insecten en salamanders, hoewel ik hier normaal verschrikkelijk bang voor ben. Tijdens de asana lessen merk ik dat ik hiervoor nog nooit eerder yoga heb gedaan, maar ook dat ik erg stijf ben en de verkeerde houding aanneem in het dagelijkse leven. Ik verander elke dag enorm. De laatste dag van de week begint met een wandeling door de bergen. Dit was echt prachtig, zo zou ik elke dag wel willen beginnen. Het uitzicht op de zonsopgang en de natuur is één van de dingen die me het meest is bijgebleven, adembenemend.

De dag erop is onze eerste vrije dag. Ik heb de afgelopen dagen heel inspirerende en hartelijke mensen ontmoet. Ik vind het mooi dat iedereen zijn eigen verhaal heeft en een ieder op geheel eigen wijze terecht is gekomen bij de ashram hier in India. Ik kan me herinneren dat ik eerst twijfelde om naar de stad te gaan – ik had mezelf voorgenomen de gehele maand in de ashram te blijven – eenmaal in Khajuraho bleek het twijfelen onnodig. Ik ben erg blij dat ik ben geweest, ik heb enorm genoten van deze dag. Ik heb souvenirs gekocht voor mijn ouders en mijn zus. Voor mezelf heb ik een sari gekocht. Ook heb ik henna laten zetten door een heel aardig meisje. Terwijl ik door de stad liep, had ik apart gevoel van binnen. Alsof ik hier moest zijn geboren, in plaats van in Nederland. Ik ben hier nog nooit geweest, maar ik voel me hier zo erg thuis. Na dit bezoek aan Khajuraho weet ik zeker dat ik meer wil leren over India, het hindoeïsme en het Sanskriet. Het land, de cultuur en de taal doen iets met me.

Confrontatie

De tweede week begint goed. Ik geniet enorm van het eten hier, echt heerlijk, elke dag weer. Tijdens de tweede week merk ik al veel verbeteringen en ontwikkelingen op. Ik voel mezelf groeien en het voelt goed. Geweldig om te zien waar je lichaam en geest eigenlijk toe in staat zijn. Ik begin me sterker, gezonder en beter te voelen. Dat wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk heb. Ik merk namelijk dat ik erge moeite heb met veel asanas en dat ik sommige dingen gewoon echt niet kan in tegenstelling tot anderen. Ik ben bevriend geraakt met een 66-jarige vrouw uit Amerika die sommige poses met gemak uitvoert, terwijl ik niet eens in diezelfde poses kan komen. Ik merk dat ik hier moeite mee heb, maar ik weet ook dat dit iets is wat ik gewoon moet leren accepteren. Ook moet ik in mijn achterhoofd houden dat het een proces is en veel oefening vereist. Een andere les leerde ik tijdens het maken van het huiswerk dat we tijdens de Lecturelessen krijgen. Ik merk dat deze opdrachten me erg aan het denken zetten en soms zelf confronterend zijn. Eén opdracht ging over geluk, over de voorwaarden waaraan je leven moet voldoen om gelukkig zijn. Bij het uitvoeren van deze opdracht, kwam ik erachter dat ik eigenlijk bijna niets doe wat me gelukkig maakt, erg confronterend. Maar ook leerzaam en bevrijdend. Tijd om hier verandering in te brengen.

Examenstress

De derde week merk ik duidelijk dat de examens dichterbij komen. Ik voel de druk, de dagen lijken langer, de asanas zwaarder en ik vraag me af of ik het wel allemaal ga redden. Om deze reden besluit ik op de laatste vrije dag in de ashram te blijven om flink te leren voor het examen. Samen met een paar andere medestudenten heb ik deze dag heel veel kunnen oefenen. Het is mooi te zien hoe iedereen elkaar bereid is te helpen, we werken allemaal voor hetzelfde doel en we hopen allemaal dat we het halen. Als ik het niet haal, heb ik in ieder geval geweldige mensen leren kennen.

Het eind is in zicht, de laatste week is ingegaan. Waar de dagen in het begin erg lang aanvoelden, lijkt de maand nu voorbij te zijn gevlogen. Ik voel de druk van de examens die er aan zitten te komen. Deze week is zwaar, zowel lichamelijk als geestelijk. De laatste loodjes. Hoewel het voelt alsof mijn examens goed zijn gegaan, ben ik toch erg nerveus over het resultaat. Zondag 25 oktober was het dan zover, het moment van de waarheid. Dit was een mooie dag, de dag van de ceremonie, waarop iedereen die geslaagd is zijn/haar diploma krijgt uitgereikt. Door de transformatie die ik heb doorgaan deze maand en alle emoties die deze dag loskomen, heb ik geen flauw idee hoe ik moet reageren wanneer ik te horen krijg dat ik geslaagd ben. Ik voel me blij, trots, voldaan, verdrietig, opgelucht, gelukkig en dat allemaal tegelijk. Het is mooi om te zien hoe blij iedereen voor elkaar is. Tevens erg emotioneel, want deze dag betekent ook het einde van deze geweldige maand. Ik heb hier niet alleen heel veel geleerd van de docenten, maar ook van mijn medestudenten. Ik denk dat deze opleiding verschilt van andere opleidingen doordat je de dingen die je hier leert kan meenemen en toepassen in het dagelijks leven.

Verliefd op India

Ik kijk met veel liefde en trots terug naar mijn tijd in India. Ik ben verliefd geworden op het land en ik ben erg trots op de ontwikkelingen die ik heb gemaakt en de prestaties die ik heb bereikt. Het was een emotionele achtbaan, met veel hoogte- en dieptepunten. Mijn reis begon wellicht niet helemaal zoals gepland, maar het is beter geëindigd dan ik ooit had verwacht. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik het niet aankon, er gebeuren zoveel dingen in zo een korte tijd. Ik heb niet alleen geleerd over yoga, maar ook veel – misschien wel het meest – over mezelf. Het was een confronterende, hardwerkende en levensveranderende ervaring, een maand die ik niet snel vergeten zal met lessen die ik meeneem voor de rest van mijn leven.

Door Sherani Girjasing.